Bugün toplu taşıma ile İstanbul’u bir baştan bir başa geçtim
durdum.Peki neler yaptım?
Tabii ki, birden çok araca binerek ve tıpkı diğer insanların
yaptığı gibi diğer insanları ezerek araçlara binmeye çalıştım.Ancak son
bindiğim toplu taşımada, otobüsün kapısında, bekler iken, hemen önümde duran
siyah düz saçlı, 1-60 boylarında, koyu kahverengi gözleri ile ince narin
ellerini kaplayan beyaz eldiven ve modadan anlayacak kadar güzel bir giyim
tarzına sahip olan bayan, bir anda herkesin araca yüklenmesi yüzünden az daha
geriye sendeleyip düşüyordu.
Peki ben bu bayandan neden özür dilemek istiyorum?Bu esmer bayan,
geriye doğru düşerken, ona yardım etmem gerekir iken, darbenin etkisi ile bende
geriye doğru sendeledim, buna rağmen bayana sırtından destek olarak düşmesini
engelledim.Ancak aramızda yaşanan bu kısa aksiyon-macera yüzünden hemen orada
bulunan birkaç genç bayanlar halimize güldüler.
Ve bu durumu gören önümdeki esmer bayan, o güzelim
kahverengi gözleri ile bana soğuk bir tavırla bakarak kendisine olan ilgimi
saniyeler içinde yok etti.
Herhangi bir niyetim de olmadı, anlık bir ilgim de olmadı,
sadece insanlık adına yardım ettim.Demek ki, bu şehirde yardım etmek, centilmenlik
yapmak bile artık hata kabul ediliyor.
Ama sonrada siz bayanlar, “Nerede, böyle centilmen baylar?”
diye sormayın.Size yardım eli uzatacak yada siz fark etmeden uzatan kim bilir
kaç centilmen vardır?
Gerçi İstanbul söz konusu ise, bu biraz şüpheye
götürür.Bayanlar, kendilerine yardım edilse bile, az çok anlıyorlar
karşıdakinin niyeti nedir, ne değildir diye.
Benim kötü bir niyetim olmadı, ben yardımımı ettim mi,
ettim.Zaten birkaç milyonluk şehirde nerde görecem o bayanı tekrar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder