Normalde doğru düzgün rüya görmem.Hatta görmüş isem bile, o anda uykuya devam ettiğim için unutur giderim.
Ancak bugün sabah ki gördüğüm rüya o kadar olağandışı bir rüyaydı ki, tanıdığım ne kadar insan varsa, sonradan bahsedeceğim bir şeye göre karşıma gelmişler benle konuşuyorlardı.En son gördüklerimi söylemeden hemen önce şunu belirteyim.
Normalde bir rüyayı hatırlamak ve ne olduğunu anlamak için, hani derler ya hemen uyanıp onu yazın diye, sonra kalkarsam unutacam, rahat bir 5-10 yıl içerisinde 18.99$ gibi bir fiyata rüya kayıt cihazı da üretilmeyeceğine göre, hemen uyanıp yazmaktan başka seçeneğim yoktu.Zaten son kişi beni itekleyince bir anda uyanıverdim ve hemen notumu aldım.Sabahki aldığım notlara göre rüyam şöyle;
Maviye boyanmış bir patika üzerinde minik bir evin verandasına gelip oturuyorum ve ilerideki başka bir patikadan yavaşça, şimdiye kadar görmüş olduğum yada tanışmış olduğum tüm insanlar, sırası bitmezmiş gibi duran bir kuyruk ile bana doğru geliyorlar.Ön saflardaki gelenlerde bir bozukluk var, çok belirgin, hepsinin de keskin köşeleri ve kenarları var.Yüzlerinde hiçbir duygu yada his belirtisi sanki yok gibi, ama arkalardan gelenlere baktığımda onlar çok detaylılar, kıvrımlı hatlar ve belirgin duygular içerisinde gelmelerine rağmen henüz kim olduklarını seçemiyorum.
Ön saflardaki gelenler, iyice yaklaştıkları zaman anımsıyorum kim olduklarını.Örnek bile verebilirim, bana düşman olmuş, benden nefret eden, beni arkadaşdan çok uzak durulması gereken bir insan olarak gören kişiler bunlar ve aralarında bir kısmı şu anda karşımdaki duruşlarının sebebini de benden sormak istiyorlar ancak ben sadece dinliyorum, hiçbirine cevap vermiyor, sadece dinliyorum.Ama hissediyorum ki, onlar konuşurken kaybediyorlar, çünkü arkalardan gelen o detaylılar da gülüyorlar bunlara ve biri bile birbirini tanımıyor.
Gelelim en garip kısma, bu tüm insanların hepsini, birer LEGO parçasından oluşmuş olarak görüyorum.Detayları olmayan ön saflardakiler birkaç parçadan oluşmuş gibiler, mekanik bir robot gibi hareket ediyorlar, ancak arka saflardaki gelenler, sanki 20.000-40.000 parçalık büyük bir Lego eseri gibi her türlü kıvrım ve detayları gözle görünüyor.Yüzlerindeki gülümseme, hatta gözlerindeki parıltı bile görülüyor.Hocamın oğlunun kendine has gülümsemesi, "Şarjı olmayan" abimizin kendine has kahkasının mimikleri ve İngilizce Öğretmenimizin sevimli gülüşü sanki onbinlerce Lego parçası aynı anda birbiri ile hareket halinde o hisleri gösterebilmek için.
Ön saflardakilerden kimler mi var? Geçenlerde arkadaşlığımı bitirdiğim, Vegas'lı Zengin Erkek Avcısı kızdan tutun da-ki ondan eski bir yazımda bahsettim detaylı olarak-, üniversitede fakültede ki tayfamdaki birkaç eleman ve daha nicesi.
Arka safların yavaşça öne gelmesi benide sevindiriyor, hissediyorum çünkü gülmeye başlıyorum.Kimler mi var gelenler içinde?
Kadim Dostum var,Hocamın Oğlu,büyük CVKH liderimiz Nygma,yazlığımızın en büyük paşası sevgili arkadaşımız AMİP, şimdiki pilot dostumuz MC Neill, yazlık komşum, İlk Aşkım, Scuba Hocam,arkadaşımız ŞebŞeb,Nesli Tükenen Arkadaşım,Kuzenlerim,Lise tayfası arkadaşlarım....ve daha niceleri.
Özellikle yazlık tayfamız en sonda geliyor ve en sonda "Şarjı olmayan" abimiz, İngilizce Öğretmenim, Astronom Ustam ve Hocamın Oğlu geliyor.
Ön saflar gelip, konuşup ortadan kaybolmalarına karşın, arkadan gelenler konuşup orada kalmaya devam ediyorlar ve her bir gelen ile hepsi gelenleri tek tek alkışlıyorlar ve en son Hocamın Oğlu gelipde saygı neticesinde omzuma dokunmadan önce onu en yürekten yüksekçe alkışlıyorlar ve o omzuma dokunduğunda gözümü bir açıyorum ki ortam hafiften aydınlanmış, gün doğuyor yavaşça, Ramazan ayının son Cuma'sında.
Özellikle son gelenlerden birkaçının burada resmini de paylaşmak isterdim, özel hayata saygı duyalım.Resimlerimiz bize kalsın.
Arkadaşlarımızın değerini bilelim.Onları sevelim her zaman.
Tüm arkadaşlarımın Ramazan Bayramını kutlarım şimdiden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder